www.zyciepsowatych.fora.pl

Motoki

Od kiedy zaczyna się moja historia? Nawet nie wiem.Wiem za to,ze na początku żyło mi się dobrze.Lecz potem nastał koszmar....

Urodziłam się tutaj.W miejscu,którym do tej pory żyję.Miałam rodzinę,dom.Az nagle wszystko to przepadło.Tak jakby czar już prysnął. Pewnego dnia do naszej krainy przyjechali kłusownicy z wielkimi klatkami.Zaczęli nas gonić po całej krainie.Uciekaliśmy gdzie się tylko da.Niestety...wszystkich nas wyłapano.Wszystkich co do sztuki.Mnie także...
Wieziono nas w ciasnych klatkach w ciemnych pomieszczeniach.Nie dawano nam nic do jedzenia.Nie wiem ile trwała ta podróż.Gdy już przyjechaliśmy na miejsce a drzwi zaczęły się otwierać myśleliśmy że nas wypuszczą.Ale niestety los chciał inaczej...Najgorsze było to,że zaczęli nas rozdzielać.Jednych wywieźli gdzieś,a drugich wypuszczono do jakiegoś ogrodzenia.W tym ogrodzeniu byli moi rodzice.Mnie nadal trzymano w klatce i wywieziono wogule w inne miejsce.Nie zostałam z rodzicami ani nie pojechałam z innymi.Wywieziono mnie gdzieś zupełnie samą.Gdy już mnie wypuszczono zaczęłam się rozglądać gdzie jestem.Było to duże pomieszczenie.Były tam też inne zwierzęta.One powiedziały mi że jestem w...cyrku! Załamałam się.Gdy ci okropni kłusownicy zaczęli zmuszać mnie do wykonywania jakiś głupich ćwiczeń zaczęłam na nich warczeć. To oni brali bata i zaczęli mnie bić! Nie mogłam tam dłużej żyć.
Jednej nocy przyśnili mi się rodzice.Wtedy obudziłam się i zrozumiałam,ze muszę stąd uciec.Postanowiłam że oszukam tych wrednych kłusowników. Zaczęłam głośno wyć tak jakby mnie coś bolało.Gdy ten przybiegł i otworzył klatkę,ja wyskoczyłam i wydostałam się na zewnątrz.Biegłam ile sił przed siebie.Gdy już miałam pewność,ze mnie nie znajdą zaczęłam szukać mojej rodziny.Długo ich szukałam,ale bez skutecznie.Postanowiłam więc wrócić na moje stare ziemie.Błąkałam się wszędzie.Aż w końcu znalazłam moją krainę.Wyglądała tak jak kiedyś.Nic się nie zmieniła.

No i od tego czasu jestem tutaj i na zawsze pozostanę.

Hammie

Ahh, smutna ta historia. Przykro mi z powodu rodziny, ale mam nadzieję, że chociaż w połowie będziemy tacy sami, jak tamci - uśmiecham się i puszczam oczko.

Motoki

-Jasne,traktuję was jak swoją rodzinę i traktować będę -uśmiecham sie

Hammie

-W końcu jesteś naszą mamuśką - uśmiecham się szeroko.

Akumu

-Smutna historia...