www.zyciepsowatych.fora.pl

Jordan

-Moja córka nie powinna była powierzać ci Breezi do opieki.-mówię biorąc Breezi w pysk i odchodze

Hammie

-Ale ja... - próbuję powiedzieć, ale nie mogę się wysłowić. Opuściłam głowę. Podeszłam nad brzeg jeziora i spojrzałam w swoje odbicie.

Kiona

Przychodze
-Cześć księżniczko-mówię śmiejąc się-Co sie znowu stało? Czyżbyś spieprzyła kolejna sprawę co? Ooo teraz to o mało przez ciebie nie utonęła Breezi.No ale cóz...każdemu moze sie zdarzyć jakby to powiedzieć....wymuszony lek przed wodą...-śmieje się- Wiesz co ci powiem.Współczuję temu twojemu szczeniakowi.Dobrze,że Kamoc jest odpowiedzialny bo ty będziesz okropna,nieodpowiedzialna matką-mowię odchodząc

Hammie

Spojrzałam na Kione. Już nie miałam siły się z nią kłócić.
-Jeszcze raz taki tekst, a wyszczekasz swoje ostatnie słowo niedługo - powiedziałam tylko i się położyłam

Kiona

Przystanęłam
-Ja wiem,że prawda boli,ale musisz się z tym pogodzić

Hammie

-Nie mogę się z tym pogodzić i nie pogodzę.

Kiona

-no spoko nie bedę cie do niczego zmuszała,lecz współczuję twojemu szczeniakowi...a po za tym ciekawie co Kati na to powie,że powierzyła ci swoja córkę pod opiekę a ty ją zawiodłaś no ciekawe.

Hammie

Wstałam.
-A zastanawiałaś się, jaką ty byś była matką? - spytałam - Sądzę, że Kati mi nie wybaczy, ale zrozumiem jej decyzję.

Kiona

-No wiesz...nie zastanawiałam się nigdy nad tym...ale mysle ze lepszą poniewaz nie mam takiej przeszłości co ty ale nie wnikam w to...widze,ze masz już swoje humorki -mówie usmiechajac się -tylko kiedy będa te dobre humorki? No ale z drugiej strony gdyby Jordan w porę nie przybiegła Breezi utonęła by na twoich oczach a ty byś stała i gapiła sie na nią...

Kati

Przychodze
-Kiona mozesz zostawić nas samych? pytam Kionę po czym podchodze bliżej Hammie-Moja mama już mi o wszystkim opowiedziała-mówię wzdychając-Hammie co się stało? -patrzę na Hammie

Hammie

Spojrzałam na Kati.
-Ja przepraszam. Nie chciałam...wiesz przecież, że nigdy bym nie skrzywdziła Breezi. Sama nie wiem co się stało...Po prostu mam lęk przed wodą, ale nigdy taki.

Kati

-Rozumiem,nie martw się nie jestem na ciebie zła.Po prostu trochę się przestraszyłam gdy moja mama mi to opowiadała...bałam się,że Breezi mogła utonąć.-mowie spuszczając głowę

Hammie

-Na prawdę przepraszam. Nie wiem jak to wytłumaczyć i rozumiem twoje obawy - powiedziałam zamykając oczy.

Kati

-Oj już nie tłumacz się.To co było już się nieodstanie-mówię z usmiechem do Hammie

Hammie

Spojrzałam na Kati.
-Dzięki - i ją uścisnęłam.